Cegielnię założył Julius Niemier, syn (ur. 1852) fabrykanta chusteczek Wilhelma Niemiera. Młody Julius już dyrektorował fabryce na początku lat 80. ale wobec dynamicznie rozwijającej się produkcji wyrobów kamionkowych i cegieł zainteresował się pokładami glin w pobliżu Lubska. Parcelę pod cegielnię Niemer zakupił w 1886, a do spółki z fabrykantem chusteczkowym Carlem Henschke zbudowali cegielnię w klinie który tworzą dziś ulice Kolejowa i Dojazdowa. Produkowane przez zakład cegły charakteryzowały się specyficznym "kolorem skóry" (lederfarbende). Z cegieł tam wyprodukowanych zbudowano koszary i szkołę w dzielnicy Berlina - Charlottenburgu. Niemer był znany z działalności socjalnej - jego pracownicy mieli w przerwach w pracy bufet kawowy, produkowano także na miejscu lemoniadę, którą pracownikom sprzedawano po kosztach, pracownicy otrzymywali również świąteczną premię w znacznej wysokości 10 marek. Zakład ten jednak borykał się z problemami w czasie kryzysu po I wojnie i cegielnia przeszła na własność Kasy Miejskiej. Krótko przed końcem II wojny działalność cegielni została wznowiona przez Ericha Niemera (syna) jako Kintscher u. Niemer Klinkerschamottenwerke GmbH. Losy cegielni były zagmatwane, nazwy często zmieniane, co wynikało z kryzysów gospodarczych. Po wojnie prawdopodobnie część zabudowań dawnej cegielni mogły wykorzystwywać Lubskie Zakłady Ceramiki Budowlanej. Cegielnię wyburzono w nieznanym czasie, na jej miejscu powstało wysypisko. (Gregor Golin, informacje pozyskane ze wspomnień dawnych mieszkańców Sommerfeld, uzup. moose za dachziegel.de).