Nadodrzański Las (nazwa oboczna Las Odrzański), nr PRNG 204387, postawa prawna: Zarządzenie nr 364 Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 listopada 1955 r., M.P. 1955 nr 118, poz. 1571. Jest to duży kompleks leśny przyległy od południa do Odry, miejsce wypoczynku i rekreacji dawnych zielonogórzan. Starania o jego uzyskanie zaczęły się w 1409 od zakupienia podzielonogórskiej wsi Zawada. W 1429 dokupiono ostatnie części lasu. Całością zarządzał urzędujący w Krępie nadleśniczy. Najbardziej znanym był Otto Mülsch, który zarządzał Oderwaldem w latach 1900–1920. Za jego sprawą miasto inwestowało w drogi dojazdowe, ścieżki leśne i różnorodny drzewostan. Najczęstszym drzewem występującym w Oderwaldzie był dąb. Pozyskanie drewna przynosiło kasie miejskiej w początkach XX wieku znaczne dochody. W lasach zamieszkiwało wiele gatunków zwierząt: borsuki, lisy, kuny i tchórze oraz ptactwo: jastrzębie, kanie, myszołowy, krogulce i sokoły. Na początku XIX wieku w okolicach uregulowano koryto Odry, a Las przejął funkcje rekreacyjne. W Krępie powstała restauracja tzw. Oderwald Etablissement. Utworzono ścieżki spacerowe z miejscami wypoczynku oraz kąpieliska, budowano infrastrukturę turystyczną (hoteliki, restauracje, wypożyczalnie sprzętu pływającego). Największe święto obchodził Oderwald 22 i 23 czerwca 1929, kiedy to Zielona Góra świętowała 500-lecie posiadania lasów nadodrzańskich. Obecnie miejsce to nie tętni już życiem jak przed wojną. Większość budynków zniszczyli żołnierze radzieccy w 1945. Zarządzane przez Nadleśnictwo Zielona Góra miejsce służy głównie rowerzystom, wędkarzom i grzybiarzom. (opis: Wikipedia)
/Petroniusz/