U podnóża góry zamkowej wznosi się kościół filialny Matki Bożej Siewnej, o którym poza wzmianką z XIII w, niewiele wiemy. Jego kronika wraz z samym budynkiem zniszczały w wojnie 30-letniej. Odbudowano go w latach 1684 i 1688, a w 1735 r otrzymał nowy dach; stan kościoła musiał być jednak nie najlepszy, skoro w 1826 r. trzeba było zbudować nową (na miejsce starej) wieżę, a cały kościół poddać gruntownej naprawie. Ostatnio przeprowadzono remont zabytku w latach 1959-1960.
Z zabytków sztuki we wnętrzu kościoła warto obejrzeć zachowane stare witraże, kiedyś sprowadzone ze Szwajcarii: stojący rycerz z herbem i Sen Jakuba z połowy XVI w., herb w bogatym architektonicznym obramowaniu z datą 1578 oraz dwa wyobrażenia ze Starego Testamentu: Jakubowy Sen o drabinie w innej wersji i król Dawid z Jonatanem, oba z 1643 r. Prócz witraży godna uwagi jest murowana kropielnica z 1685 r. Znajdujący się niegdyś obraz z warsztatu Cranacha St., Święta Anna Samotrzecia, przeszedłszy różne koleje wojenne, przechowywany jest obecnie w Muzeum Śląskim w Wrocławiu, gdzie też zabezpieczono dwa inne witraże.
Do kościoła dobudowano późnobarokową kaplicę cmentarną rodziny Schellendorfów, założoną na planie owalnym , noszącą datę 1770. Wg.