Autorem rzeźby jest Kazimierz Rykowski - polski leśnik, pracownik naukowy, profesor doktor habilitowany, specjalista w dziedzinie fitopatologii leśnej i biologicznych metod ochrony lasu przed chorobami grzybowymi, publicysta, malarz, grafik, rzeźbiarz, autor ceramiki.

W mitologii rzymskiej Sylvan (Sylwan, Silvanus) bóg lasów i dzikiej przyrody i identyfikowano go z Marsem. Z czasem stał się bogiem czuwającym nad polami i hodowcami, który chronił zwłaszcza granic pól. Sylwan miał być synem pasterza i kozy. Silvanus uchodził za bóstwo nieprzewidywalne i dokuczliwe, które np. straszyło wędrowców w lesie. Aby zagwarantować sobie jego przychylność i opiekę składano my ofiary z owoców oraz domowego bydła. Cato w De Agri Cultura opisuje by zapewnić zdrowie bydła należy złożyć ofiarę dla Marsa Silvanusa, ale czynności ofiarne mogli wykonywać tylko mężczyźni, a kobiety są wyłączone z jego kultu. Sylwan jest opisany jako boskość chroniąca stada, odstraszająca wilki i promująca płodność. Silvanus przedstawiany był jako stary, ale wesoły człowiek z wieńcem (zazwyczaj z bluszczu lub sosny) na głowie, z sierpem w ręku i w towarzystwie psa. Wyobrażany był także pod postacią kamienia lub drzewa. Uchodził za miłośnika muzyki i często występuje w towarzystwie z nimfami. Silvanus utożsamiany był z Faunusem, Panem, Inuusem i Aegipanem. W wielu prowincjach podbitymi przez Rzymian Silvanus został zintegrowany z wieloma rodzimymi bogami. Brytyjczycy upatrywali w nim uzdrawiającego Nuadu.

Za