Zespół średniowiecznych murów obronnych w Pyrzycach stanowi jedno z ciekawszych i stosunkowo dobrze zachowanych fortyfikacji miejskich na terenie Pomorza Zachodniego, o wybitnych wartościach naukowych i historycznych. Zachowany został zasadniczy pierścień murów, bramy, baszty, czatownie, furty oraz elementy obwałowań - wały i fosy (planty i ogrody).
Mury obronne otaczają stare miasto Pyrzyce, założone na planie nieregularnego owalu, o kształcie zbliżonym do zaokrąglonego trapezu z wierzchołkiem od północy, o wym. ok. 600 x 600 x 150 m. Obecnie mury miejskie (w tym po rewaloryzacji i rekompozycji) są zachowane w ok. 80-90% ich pierwotnego przebiegu; ubytki występują w części południowej i wschodniej. Z pierwotnego systemu fortyfikacyjnego obronnego zachowane są: bramy - Bańska i Szczecińska (przyziemie); baszty: Sowia, Lodowa, Prochowa, Pijacka; ruiny baszty Śpiącej Królewny i Mniszej oraz ok. 30 czatowni.
Mury obronne wykonane z cegły ceramicznej, o wątku wendyjskim (cegły 10 x 14 x30 cm), osadzone na cokole z głazów narzutowych, nietynkowane. Wysokość muru wynosi ok.5,5 m od strony miasta i ok.7 m od strony ogrodów. Mury ze śladami otworów po gankach komunikacyjnych i obronnych. Przy Baszcie Lodowej znajduje się dawna furta wypadowa.