MENU
Pałac w Walewicach z 2. poł. XVIII w.
wg fotografii barwnej K. Kaczyńskiego

Dodał: Popski° - Data: 2020-02-07 10:17:40 - Odsłon: 852
Rok 1967


Historia Pałacu w Walewicach

Kiedy Anastazy Colonna-Walewski został szambelanem Stanisława Augusta Poniatowskiego i objął w posiadanie majątek w Walewicach, tuż nad rzeką Mrogą wzniósł w 1783 roku klasycystyczny, murowany pałac, otoczony malowniczym parkiem. Budowa rezydencji nadzorowana była przez architekta Hilarego Szpilowskiego, który w jej wnętrzach stworzył duże reprezentacyjne sale z ozdobnymi murowanymi kominkami i kunsztownym umeblowaniem oraz przestronne pokoje pałacowe. Po śmierci dwóch żon Anastazego Walewskiego – Marii Tyzenhaus i Anny Pułaskiej, szambelan ożenił się po raz trzeci z Marią Łączyńską z Kiernozi, która wprowadziła się do Walewic i do dziś utożsamiana jest z tym miejscem. W jej życiu dużą rolę odegrał jednak Napoleon Bonaparte, którego po raz pierwszy spotkała na początku 1807 r. przed karczmą w Jabłonnie, podczas powrotu cesarza z Pułtuska do Warszawy. Wkrótce potem Walewska została jego oficjalną metresą. W 1808 r. szlachcianka i Bonaparte wyjechali razem do Paryża, a później w 1809 r. do Wiednia. Po powrocie do Walewic w 1809 r. metresa urodziła cesarzowi syna Aleksandra Floriana Józefa – późniejszego dyplomatę francuskiego, któremu nadany został tytuł hrabiowski, herb i nazwisko Colonna-Walewski, choć właściwie z tą rodziną nie miał nic wspólnego. W 1810 r. Maria Walewska ponownie zamieszkała w Paryżu, w ofiarowanym jej przez Napoleona pałacyku, przy ulicy de la Victorie nr 48. W 1814 r. wraz z synem Aleksandrem i bratem Pawłem Łączyńskim odwiedziła cesarza na Elbie. Para po raz ostatni widziała się z nim wiosną 1815 r.
Po śmierci szambelana Anastazego Colonna-Walewskiego, Maria Walewska powtórnie wyszła za mąż za hrabiego Filipa Antoniego d’Orano, a owocem tego związku był Rudolf August d’Orano, późniejszy francuski polityk i dyplomata. Były to jednak ostatnie chwile życia pięknej hrabiny, która zmarła w Paryżu w grudniu 1817 r.
Walewickie dobra przeszły w ręce syna Marii i Napoleona, a w 1831 r. w ręce brata Marii Walewskiej Teodora Łączyńskiego. Później rezydencja i okoliczne ziemie miały jeszcze kilku właścicieli, którzy zniszczyli budowlę i zaniedbali gospodarstwo rolne. Dobra walewickie stały się jednak własnością Jana Grabińskiego, który odremontował pałac, przystosował go do skromniejszego życia, a przed 1945 r. na terenach przypałacowych prowadził hodowlę koni orientalnych. W 1945 r. pałac, stadnina koni i gospodarstwo rolne przeszły na własność państwa, a jej pierwszym dyrektorem został Jan Grabowski. Obecnie Stadnina Koni Walewice należy do Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa, spółki Skarbu Państwa, żródło:

  • /foto/8647/8647490m.jpg
    1911
  • /foto/10487/10487565m.jpg
    1928
  • /foto/10487/10487567m.jpg
    1928
  • /foto/10658/10658832m.jpg
    1940
  • /foto/10658/10658889m.jpg
    1940
  • /foto/10207/10207773m.jpg
    1950
  • /foto/10207/10207774m.jpg
    1950
  • /foto/10207/10207779m.jpg
    1950
  • /foto/10207/10207782m.jpg
    1950
  • /foto/10207/10207784m.jpg
    1950
  • /foto/7510/7510009m.jpg
    2018
  • /foto/7510/7510011m.jpg
    2018
  • /foto/7510/7510012m.jpg
    2018
  • /foto/7510/7510013m.jpg
    2018
  • /foto/7510/7510014m.jpg
    2018
  • /foto/7510/7510015m.jpg
    2018

Biuro Wydawnicze RUCH

Poprzednie: Krzyż pokutny - Cieszów Górny Strona Główna Następne: Krzyż pokutny - Niedźwiedzica