Kamień węgielny pod budowę mostu na rzece Bóbr w Bolesławcu położono 17.05.1844 r. Budowę prowadzono równocześnie na trzech odcinkach, a zadania podzielono między oddziały. Odcinek od strony Bolesławca budował III Oddział liczący 1800 ludzi, pracujący pod kierunkiem starszego inż. Burgasa. Środkową część mostu budował IV Oddział liczący 1000 ludzi pod kierunkiem inż. Ludwiga. Pracami na odcinku prowadzącym nad rzeką Bóbr kierował inż. Kleist z mistrzem murarskim Hanselem. Pod ich nadzorem pracowało samych wykwalifikowanych murarzy 250. W sumie na budowie mostu zatrudniono ponad 3000 ludzi. Budowę mostu zakończono 27.07.1846 roku. Całkowity koszt budowy wyniósł 400 tys. talarów. Rozkładowy ruch pociągów podjęto 1 września 1846 roku, a 17 września most był podziwiany przez samego króla Fryderyka Wilhelma IV, co upamiętniono tablicą zachowaną do dnia dzisiejszego.
Dojazd do przeprawy wykonano w postaci wysokich, 17-metrowych nasypów ziemnych. Konstrukcja mostu składa się z sześciu sekcji o konstrukcji w formie sklepionych z kamienia, łukowych przęseł: dwóch skrajnych, trzy- i pięcioprzęsłowych o rozpiętości w świetle po 5,70 m, dwóch nad korytami cieków wodnych - pięcioprzęsłowej nad Bobrem i dwuprzęsłowej nad Młynówką, o rozpiętości łuków 15,40 m oraz dwóch jednakowych sekcji stanowiących jakby arkadę łączącą ponad terenem zalewowym, obie po 10 przęseł o rozpiętości 9,30 m każde. Sklepienia półkoliste są o stałej grubości. Filary mostu mają w planie kształt prostokąta o zmiennej szerokości od 3,60 m przy odsadce do 3,10 m przy wezgłowiach (lekko zbieżne ku górze). Filarom nadano kształt wynikający z założenia równej wytrzymałości na działanie obciążeń pionowych. Filary rozdzielcze (grupowe) posiadają większą szerokość. Całkowita długość 35-przęsłowego obiektu wynosi 489 m, a wysokość maksymalna 23 m. Objętość materiału kamiennego wbudowanego w obiekt przekroczyła 31 000 m. szesc. Formę architektoniczną mostu opracował Fryderyk Engelhardt Hansel - architekt miejski z Bolesławca.
Obiekt bez większych zmian służył prawie 100 lat. W II połowie lat 20. przygotowywano most do zamontowania masztów i sieci trakcji elektrycznej, którą planowano ok. 1929 roku na odcinku z Wrocławia, przez Legnicę do Zgorzelca. W 1945 roku most został częściowo zniszczony przez wycofujące się wojska niemieckie. Zniszczeniu uległ jeden filar i trzy przęsła. Wojsko odbudowało most w formie tymczasowej jeszcze w 1945 roku, a gruntowny remont przeprowadziło Wrocławskie Przedsiębiorstwo Robót Kolejowych w 1947 roku, o czym również informuje pamiątkowa tablica umieszczona na odbudowanym filarze. Dokumentację odbudowy przygotował Zarząd Odbudowy Kolei Państwowych w Katowicach. Przy okazji wzmocniono betonowymi opaskami podmyte filary nurtowe, zlikwidowano kładkę dla pieszych i stopień wodny na Bobrze (poprzez zasypanie Młynówki). Kolejne prace na moście wykonano w latach 1984-1985, a związane one były z elektryfikacją oraz zwiększeniem szerokości międzytorza na linii Miłkowice - Węgliniec. Zakres prac obejmował wymianę nadsypki, remont odwodnienia. Wyprowadzono żelbetonowe zwieńczenia ścian bocznych i koryta mostu, likwidując kamienny fryz i parapet i wprowadzając w to miejsce betonowy o podobnym kształcie jak pierwotny. Wymieniono też kamienną, tralkową barierkę na stalową, zamontowano stalowe słupy trakcji elektrycznej.
(moose za: J. Bliszczuk, L. Budych i J. Rabiega Mosty kamienne na kolei Dolnośląsko-Marchijskiej, 2007, s. 107-113)
