Dawna stacja węzłowa, w km 83,870 linii z Wrocławia (liczony kilometraż od posterunku odgałęźnego Wrocław Grabiszyn) do Jeleniej Góry i Zgorzelca oraz w km 17,707 linii ze stacji Wałbrzych Szczawienko do Mezimesti (niemal dokładnie w połowie trasy). Przedwojenny kilometraż liczony od Berlina na całej Śląskiej Kolei Górskiej: 339,86. Na stacji umieszczonej wyspowo pomiędzy torami linii głównej i wychodzącym łukiem ze stacji pojedynczym (dawniej 2 tory) torem w kierunku Mieroszowa są obecnie: budynek dworca z lat 1910-1912 z ciekawie zbudowaną wiatą peronową obsługującą dwa kierunki jazdy (uwaga! wiatę wycięto przed końcem 2006 r.), budynek posterunku odgałęźnego (w 2007 r. wyremontowany), budynek pierwszego dworca w Kuźnicach (nr 3) i dwa budynki pomocnicze - dawniej mieszkania obsługi stacji przy ul. Królowej Jadwigi 1-2. Sam budynek dworca znajduje się pod nr 4-4a. Układ torowy stacji jest wynikiem zaszłości powstałych w trakcie burzliwego rozwoju sieci kolejowej na Dolnym Śląsku. Na stacji krzyżowały się, a le bez połączenia ze sobą układy torowe dwóch odrębnych spółek kolejowych: BSFE (Kolej Wrocławsko-Świdnicko-Świebodzicka, która wybudowała linię Szczawienko-Mezimesti, omijającą Kotlinę Wałbrzyską) oraz NME (Kolej Dolnośląsko-Marchijska, która prowadziła aż do nacjonalizacji budowę Śląskiej Kolei Górskiej ze Zgorzelca/Węglińca aż do dzisiejszego Wałbrzycha Głównego). Z uwagi na konflikt interesów spółka BSFE zlokalizowała swój dworzec w oddaleniu od dworca państwowego, bliżej kopalni należących do głównego akcjonariusza spółki - Hochbergów z Książa (to nieistniejący już dworzec towarowy w Kuźnicach). Po upaństwowieniu największych śląskich kolei w połowie 80-tych XIX wieku układ dwóch dworców już nie miał większego sensu, gdyż był już wówczas jeden operator na linii - Zarząd Pruskich Kolei KPEV. Postanowiono zatem, że dawna stacja spółki BSFE będzie pełniła tylko rolę towarową. Dopiero jednak w pierwszej dekadzie XX w. zdecydowano o przebudowie stacji, budowie nowego dworca i przystosowaniu go do obsługi zarówno torów linii głównej, jak i linii -szczawieńskiej-. Przebudowa dworca poprzedzała elektryfikację stacji w 1913-14 roku, kiedy linia -szczawieńska- została jako pierwsza przystosowana dla trakcji elektrycznej. Budynek dworca w tej postaci istnieje do dnia dzisiejszego, choć od 2004 roku nie kursują już pociągi osobowe do Mezimesti, a dawna stacja czterokierunkowa jest od 1994 wyłącznie stacją trójkierunkową, po rozebraniu torów na linii do Wałbrzycha Szczawienko. Obecnie dawna stacja dzieli się na bezobsługowy przystanek i posterunek odgałęźny. W nieczynnym obecnie (od wielu lat) dworcu był bar do późnych lat 60-tych. Być może wyłączenie z ruchu linii przez Szczawno pod koniec l. 60-tych i ponowna reelektryfikacja linii głównej spowodowała brak zainteresowania tutejszym barem. Dworzec i jego sąsiedztwo są zaniedbane, a dlatego że zamieszkane dewastacja obiektów nie postępuje tak jak w innych miejscach. Niemniej jednak z peronów stopniowo znika bazaltowa kostka i elementy metalowe (parapety, rynny, barierki itp.). W 2007 roku przeprowadzono doraźny remont torowiska w kierunku Mieroszowa, jednak i to nie gwarantuje utrzymania przewozów w tym kierunku. (moose)