MENU
Schronisko Burych widoczne po lewej stronie od budynku TT nad Morskim Okiem. Fragment pocztówki.

Dodał: morganghost° - Data: 2021-02-22 21:33:24 - Odsłon: 184
Rok 1930


Chętnych dzierżawców na schroniska TT nie brakowało, toteż zdarzały się przypadki, kiedy odrzuceni kandydaci odgrażali się groźbą otwarcia własnego bądź np. blokowania zajeżdżania furkom na swój plac (Nowobilscy w 1876r.). W czerwcu 1891r. podpisano dzierżawę schroniska z A. Burową do 1894r. Kiedy zwróciła się prośbą o przedłużenie na kolejne 3 lata, odmówiono jej ze względu na inną lepszą ofertę jaką złożył Wincenty Dydaś z Krakowa. Kiedy spotkał się z Burową w marcu 1895r. ta odmówiła mu propinacji, wyszynku wina i trafiki oraz zawiadomiła, iż chce wybudować tu własne schronisko. Dydaś zrezygnował w kwietniu z dzierżawy. Po tym wydarzeniu, Burowa złożyła swoją propozycję dzierżawy. Za taką samą kwotę co ona wpłynęła także oferta J. Rysia. TT przyjęło jego ofertę, zgadzają się jednocześnie na poddzierżawę obiektu. Ryś poddzierżawił obiekt Burowej, która w tym samym roku rozpoczęła pracę nad swoim schroniskiem. Na wiosnę 1896r. zezwolono Rysiowi na kolejną poddzierżawę schroniska Burowej z zastrzeżeniem, iż miała się zobowiązać do rezygnacji z budowy własnego budynku. Oświadczenie najprawdopodobniej podpisała, gdyż dalej gospodarzyła w sezonie 1896r. Miara się przebrała kiedy 14 października 1896r. wycięła drzewa z lasu, który był wspólną własnością TT i górali. Prawdopodobnie Burowie użyli tego surowca do postawienia własnej gospody około w 1897r. TT wytoczyło Burowym proces sądowy o likwidację nielegalnie postawionego schroniska na gruncie nie końca uregulowanym własnościowo. Złoty okres ich działalności rozpoczął się po pożarze schroniska TT. Tymczasowe schronisko starej wozowni nie było w stanie przenocować wielu chętnych, a pomimo niskiego poziomu świadczonych usług przez Burych, bywało tam często dość gwarno i tłoczno. TT wielokrotnie próbowało doprowadzić do likwidacji konkurencji, w tym również na drodze ugody. Schronisko prowadziła A. Burowa, a później jej syn Jan z wożą Wiktorią. W 1903r. Burowie rozbudowują swoje schronisko zabudowując kolejne werandy i budując 2 nowe pawiloniki. W 1905r. ich zabudowania stanowią dość chaotyczny zespół różnych szałasów, budek szop i wszelkiego rodzaju przybudówek. Pomimo dość specyficznego rodzaju gości, pijactwa, burd i awantur, schronisko prosperuje dużo lepiej niż TT. Okres rozwoju skończył się w 1908r. kiedy to TT postawiło swój nowoczesny nowy obiekt, lecz mimo tego klientów u Burych dalej nie brakowało i pomimo sądowych nakazów rozbiórki dalej funkcjonowało. Kres nastąpił dopiero 6 grudnia 1930r. kiedy władze usunęły J. Burego i jego żonę, rozbierając już w fatalnym stanie technicznym i sanitarnym budowle, przenosząc gospodarza i materiały do Białki.

  • /foto/9181/9181317m.jpg
    1898 - 1908
  • /foto/7622/7622962m.jpg
    1904
  • /foto/7622/7622561m.jpg
    1908
  • /foto/9181/9181298m.jpg
    1908 - 1915
  • /foto/9181/9181296m.jpg
    1908 - 1930
  • /foto/9181/9181299m.jpg
    1908 - 1930
  • /foto/9181/9181301m.jpg
    1908 - 1930

Cyfrowa Biblioteka Narodowa / www.polona.pl CBN Polona

Poprzednie: Budynek nr 22 Strona Główna Następne: Budynek nr 20