U progu XVII wieku, gdy doszło do regulacji spraw związanych z górnictwem, właściciel miasta Dyprand Czettritz nadał Wałbrzychowi las miejski zwany Der Brand. Pochodzące z niego drewno miało być przeznaczone do budowy gminnej infrastruktury, w szczególności szpitala, domu grabarza, pasterza miejskiego, międlarza. Z tego lasu pochodziło później drewno wykorzystane przy budowie pierwszego wałbrzyskiego ratusza. Po śmierci Dypranda las stał się przedmiotem sporu między opiekunami jego nieletnich spadkobierców a mieszkańcami Wałbrzycha. Opiekunowie odebrali gminie prawo wyrębu drzewa na co mieszkańcy, powołując się na przywilej z 1604r., zwrócili się z prośbą o cofnięcie zakazu argumentując to w ten sposób, że pozbawieni dochodów płynących ze sprzedaży drewna nie podołają coraz większym obciążeniom i wojennym kontrybucjom. W jakim stopniu prośba wałbrzyszan została spełniona, z braku źródeł nie wiadomo. W każdym razie las pozostał w posiadaniu mieszczan.
Dalsze losy lasu miejskiego opisane są w artykule (pkt. 2).
/Petroniusz; Powyższy opis zaczerpnięto z monografii "Wałbrzyskie szkice", Gmina Wałbrzych 2012 (autor rozdziału: Jarosław Graniczny)/